* * *

Αρχή ωδίνων… στο ετερόδοξο σώμα της…

Είσαι γυναίκα κι αγγίζεις τη σιωπή που περπατά αμέριμνη
στις ενοχές των άλλων… υπαινιγμών και ανιστορήσεων μιας επαρχίας έρημης·
αφέθηκε στην πίστη να υποφέρει σε πανάρχαιους κατακλυσμούς.

Τα μακριά φουστάνια έχουν καλύψει πολλά παιδιά
προτού αποκαλύψουν πως είναι άνδρες τού κόσμου τούτου.
Ενός κόσμου που ήθελε να αντέχει ο άλλος τη δική τους απαντοχή.
Το δικό τους αναπάντεχο μήνυμα.
Η δική τους σημαία η θέληση. Η δική της επιλογή κάθε κυματισμός.
Το ίδιο σεντόνι είναι. Η ίδια κίνηση στον άνεμο.
Ο δικός τους καημός η πρόθεση. Ο δικός της σκοπός η ένωση.
Δεν υπάρχει σκιά θανάτου. Μόνο φως στην περιπλάνηση ενός κόσμου
δυναμώνει από την πορεία μιας άτακτης θέλησης για ζωή
μέσα στο πλήθος η διαδήλωση…
… μαυρίζει φοβούμενο να αντισταθεί και βάφει ρούχα με μαύρους αναστεναγμούς.

Τα φουστάνια είναι για σώματα ασώματα
που κι αυτά θέλησαν να ενδυθούν το σώμα τους.

Ο αέρας δυνάμωσε… το φουστάνι σηκώθηκε. Σώμα δεν βρέθηκε.
Μια ψυχή ανιστόρητη το εξέθεσε στου δήθεν κόσμου τα κεκτημένα.
Μάλλον ο άνεμος έγινε από επανάσταση και τη ζητάει καθώς φυσάει.
Το φουστανάκι βαρέθηκε να καλλωπίζει το σκότος τού μαύρου χρώματος
μέσα από τα μαλλιά που γίνονται κοτσίδες.
Τα πόδια δυναμώνουν στο φως τού φεγγαριού·
σηκώνουν με φόρα τα επίγεια αιτήματα στον έναστρο ουρανό.
Έχουν να πουν πολλά από τότε.
Ο ήχος των τακουνιών τους δεν συντονίζεται με το κύριο αίτημα.
Πόδια που φορέθηκαν αντί να τα φορέσουν.
Έχει να πει πολλά ο περαστικός που τα συνάντησε
και έμεινε στη σιωπή να ελπίζει στο βήμα αυτών που περπατούν
στις μύτες των ποδιών τους
για να μην ακούσουν οι νεκροί πως παραπατούν στον θόρυβο
ανθρώπινων βημάτων.

Είναι πολλά τα χέρια που αρπάζουν τις σιωπές των άλλων,
κλείνουν τα στόματα να μη τα διατάζουν στο έλεος, απαιτώντας τη θυσία.
Είναι κι αυτή μια γυναίκα που απλώς θυμήθηκε να δει τους άλλους
κάτω από φουστάνια που έκρυβε κάποτε η μάνα τους,
για να τους προστατεύσει από τους μύθους αρχαίων παραμυθιών
που αγριεμένα φοβόντουσαν ως παιδιά και απολογούνταν ως έφηβοι.

Υποψιασμένη κι αυτή ότι μια μέρα θα τους νικήσει.
Αμαρτία το ονόμασε μπροστά στην απώλεια του εαυτού της.
Γυμνώνει το σώμα της πάντα και απολογείται στο μέλλον
γι' αυτό που παρέδωσε.

Φωνάζει μέσα στην άγρια νύχτα πριν τις μεγάλες ωδίνες
και προτού καλά καλά ξημερώσει
«εγένετο φως» και το σκοτάδι λάμπει.

Είναι το σώμα της μάλλον… το ήθος όλης τής γης.

__________

(Στην Ahoo Daryaei, που σημαίνει «Ελάφι τής Θάλασσας».)

Δευτέρα, 4η Νοεμβρίου 2024,

Βασίλειος Δούρος

* * *