“Η δημοκρατία «απαιτεί» αντιπροσωπία εκπροσώπων!”

Μέρα με τη μέρα αποδεικνύεται ολοένα και περισσότερο ότι η κρίση που βιώνουμε ως πολίτες σε όλους τους τομείς είναι κρίση αξιακή. Όταν οι θεσμοί καταρρέουν, με το πολιτικό σύστημα να τυρβάζει περί άλλα και τους πολίτες να γυρνάνε επιδεικτικά την πλάτη τους, όχι μόνο στο πολιτικό - κομματικό σύστημα, αλλά και προς την ίδια τη διαδικασία των εκλογών, τότε μόνο για δημοκρατία και αξίες δεν μπορούμε να μιλάμε. Αξίζει να σημειωθεί μόνο ότι στις τελευταίες εκλογές από τους 9.913.609 εγγεγραμμένους πολίτες στους εκλογικούς καταλόγους αυτής της χώρας, πήγε να ψηφίσει μόνο το 56%. Πράγμα που σημαίνει ότι 4.361.988 πολίτες δεν προσήλθαν στην εκλογική διαδικασία. Εν ολίγοις, δεν τίμησαν τη Δημοκρατία. Το πιο δυσάρεστο, όμως, είναι ότι οι περισσότεροι από τους πολίτες επέλεξαν να μην συμμετάσχουν συνειδητά στη διαδικασία των εκλογών.

Η κρίση, λοιπόν, των αξιών υφίσταται ούτως ή άλλως. Μια κρίση που μπορεί τώρα να κάνει εντόνως αισθητή την παρουσία της, αλλά τις ρίζες της τις έχει σε προηγούμενες εποχές, όπου οι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν νοιάζονταν και τόσο, γιατί σε «σύμπραξη» με τους πολιτικούς (το σώμα από το σώμα των πολιτών), επέλεξαν να καταχραστούν τα πάντα χωρίς ηθικές αναστολές.

Οι συνέπειες αυτής της πελατειακής πολιτικής οδηγούν στη νεανική πολιτική απαξίωση. Η νεολαία δεν ασχολείται πλέον. Απαξιεί παντελώς για το πολιτικό σύστημα. Το συνεπακόλουθο και το λυπηρό, βέβαια, είναι ότι μαζί με αυτήν τη δηλωθείσα αποστροφή των νέων προς το πολιτικό σύστημα γίνεται φανερή και η έλλειψη βιώσεως της ύψιστης αξίας τής Δημοκρατίας.

Για ποιον λόγο συμβαίνουν όλα αυτά;

Προφανώς, λόγω της ανυπαρξίας προσωπικοτήτων να ηγηθούν σε θέσεις πολιτικού χαρακτήρος. Κι αυτό, όχι γιατί δεν υπάρχουν αξιόλογα πρόσωπα που μπορούν να ηγηθούν, αλλά γιατί δεν τους δίνεται η δυνατότητα να ασχοληθούν με τα κοινά, κυρίως, λόγω διαδικασίας.

Αυτό που πρέπει να συμβεί λίαν συντόμως είναι να αλλάξει ο εκλογικός νόμος.

Όταν ακούει κανείς, βέβαια, για αλλαγή τού εκλογικού νόμου η πρώτη σκέψη που γίνεται από πλευράς του είναι η μείωση του αριθμού των βουλευτών και ο τρόπος εκλογής τους. Πολλά έχουν ακουστεί για αυτά, όπως οι 300 να γίνουν 150. Να καταργηθεί το μπόνους των πενήντα εδρών κ.ά.

Ταπεινά φρονώ ότι η συζήτηση για τον εκλογικό νόμο πρέπει να αφορά και την αλλαγή τού τρόπου εκλογής υποψηφίων δημάρχων και συμβούλων. Όλοι γνωρίζουμε για τις παθογένειες της τοπικής αυτοδιοίκησης. Όλοι βιώνουμε καθημερινώς την έλλειψη υπηρεσιών και έργων στους δήμους μας με τη διαφθορά και τη μίζα να δεσπόζουν. Θέλω να πω με άλλα λόγια ότι το υπάρχον μοντέλο τής τοπικής αυτοδιοίκησης απέτυχε, διότι οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης κρύβονται πίσω από κομματικά στηρίγματα και από ορισμένους συμβούλους που έχουν κάποια μεγαλύτερη επιρροή στο εκλογικό σώμα. Αυτό που πρέπει να συμβεί είναι να δημιουργηθεί πιο υπεύθυνη τοπική αυτοδιοίκηση κι αυτό δεν θα γίνει εάν δεν μεταφερθεί το βάρος στην ευθύνη τού προσώπου. Αυτό θα απαιτήσει και την υπεύθυνη τοποθέτηση και ψήφο των πολιτών τού κάθε δήμου. Με άλλα λόγια θα υπάρξει εντονότερο ενδιαφέρον για τα πολιτικά πράγματα με πιο ενεργοποιημένους πολίτες και όχι "εξοστρακισμένες" προσωπικότητες. Άλλωστε, στη δημοκρατία χωράνε όλοι! Τα κόμματα δεν έχουν δικαίωμα να αποκλείουν πολίτες να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, επειδή δεν φέρουν το εκάστοτε κομματικό "χρίσμα".

Στην τοπική αυτοδιοίκηση, άλλωστε, κόμματα δεν χωρούν.

Πρόταση:

Ένας τρόπος εκλογής δημάρχων και συμβούλων που είναι κατά τη γνώμη μου πολύ απλός στο σχεδιασμό του, αλλά πολύ πιο υγιής δημοκρατικά:

Θα μπορούσε οι πολίτες να παραλαμβάνουν, κατά την εκλογική διαδικασία, δύο ψηφοδέλτια όπου στο ένα θα καταγράφονται οι υποψήφιοι δήμαρχοι και στο άλλο θα καταγράφονται οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι. Στο κάθε ψηφοδέλτιο ο πολίτης θα επιλέγει αυτούς που θεωρεί ότι θα τον εκπροσωπήσουν καλύτερα και επάξια. Αυτό σημαίνει ότι θα μεταφέρεται η ευθύνη και το βάρος τής δημοκρατίας στο πρόσωπο. Για να γίνει φυσικά αυτό απαιτείται να δοθεί προτεραιότητα στην ποιότητα. Πράγμα, το οποίο το σημερινό πολιτικό - κομματικό σύστημα θα δυσκολευτεί να χωνέψει, μιας και η αξιοκρατία, όπως έχει αποδειχθεί, δεν είναι η αγαπημένη αρετή του πολιτικού συστήματος.