Κορωνοϊός με κορώνα και παιδεία ακέφαλη.
Ο κορωνοϊός ανέδειξε και συνεχίζει να αναδεικνύει ότι η ανθρώπινη φύση νοσεί και ευτυχώς είναι αδύναμη για τα πάντα. Αν ήταν δυνατή για όλα τότε κι ο κορωνοϊός θα γινόταν, αν δεν είναι, ταπεινός χωρίς κορώνα. Αλλά μακάρι να ήταν πρόβλημα ο κορωνοϊός... Τότε θα είχαμε βρει λύσεις για πολλά άλλα προβλήματα. Το γεγονός ότι έπρεπε να συναντήσει ο «ανθρώπινος πολιτισμός» και μάλιστα ο «σύγχρονος-ανεπτυγμένος κόσμος» μία πανδημία, για να τηρήσει μέτρα αυτονόητα για την ανθρώπινη λογική, πρέπει να μας φοβίσει πραγματικά με ειλικρινή ερωτήματα και να μας εφοδιάσει με ανησυχίες πρωτόγνωρες αλλά υπαρκτές. Μία τέτοια ανησυχία είναι ότι ως πότε ο σύγχρονος άνθρωπος θα έχει ως τροφή καθημερινή το επονομαζόμενο γρήγορο φαγητό (fast food) με ό,τι συνοδεύει αυτό το φαγητό και τα αντικαταθλιπτικά χάπια να είναι καθημερινές καραμέλες για πολλούς. Σοβαροί επιστήμονες ήδη μιλάνε για τη λεγόμενη "κρυφή πείνα" (hidden hunger) και επισημαίνουν ότι το ανοσοποιητικό τού ανθρώπου χρόνο με τον χρόνο κλονίζεται. Εν ολίγοις, ο άνθρωπος πεθαίνει σιγά-σιγά όρθιος και καθίσταται ζωντανός-νεκρός.
Προσωπικό ερώτημα και ανησυχία: μέχρι πότε η επιστήμη θα γίνεται έρμαιο της ψυχολογίας τού τζίρου τής οικονομίας με τον φαρμακοβιομήχανο επιχειρηματία να ενδιαφέρεται για περεταίρω επενδύσεις, βγάζοντας δισεκατομμύρια με το να επενδύει στην ασθένεια και όχι στην υγεία (;) Ποια επιστημονική λογική είναι αυτή που αγωνίζεται να κατασβέσει τις συνέπειες-συμπτώματα χωρίς να στρέφει την προσοχή στις αιτίες που γενούν συνέπειες. Ας αναρωτηθούμε λογικά γιατί τόσος καρκίνος και μάλιστα και παιδικός καρκίνος στη ζωή μας. Γιατί τέτοια ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας. Ποιες είναι οι αιτίες. Το "γιατί" ο νέος μαθητής δεν έχει κληθεί ποτέ να το απαντήσει στην κοινότητα τής τάξης τού σχολείου... Ερωτήματα όπως το: "Όταν βρέχει τι σκέφτεστε;" ταλαιπωρούν τον μαθητή, που σχολείο πηγαίνει γιατί είναι υποχρεωτικό επί τής διαδικασίας κι όχι επειδή η κοινότητα τον εκφράζει.
Αρκετές εβδομάδες έχουν περάσει από τότε που τα αυστηρά υγειονομικά μέτρα προστασίας έχουν αρθεί καθώς ο οικονομικός τομέας βιώνει αισθητή καθίζηση. Το καλοκαίρι έφτασε και οι επιχειρηματίες «απαιτούν» να δουλέψουν, για να προλάβουν την τουριστική περίοδο στα κέφια της. Την τουριστική περίοδο λέγοντας, εννοούμε το beach bar με το ευπώλητο του σώματος και του χαζο-σουξέ κι αυτού τού καλοκαιριού που όλοι θα ξεφωνίζουν σαν χαλασμένα μαγνητόφωνα και θα χορεύουν μη ρυθμικώς ρυθμικά, με τη σεξομανία και το μεθύσι να κυριαρχούν. Ποιοι νέοι; Ποιος Έλληνας; Πλέον όλοι οι λαοί ίδιοι γίνονται. Αμαλγάματα πολιτισμών. Νταηλίκι, μπίζνες, σεξ, λεφτά και αρχομανία. Αυτή είναι η κύρια επιδίωξη των περισσοτέρων σήμερα. Πολιτισμός θα πει επιδίωξη προσωπικής προόδου.
Ο νέος θέλει πάση θυσία να φτιάξει σώμα φουσκωτό και όχι γυμνασμένο, να κρύψει την άδεια ψυχή του κάτω από μυς άδειους από πείσμα και θέληση. Τον ενδιαφέρει να εντυπωσιάσει στην ξαπλώστρα απέναντι στους άλλους. Τα ποσοστά χρήσης αναβολικών χαπιών είναι τραγικά και το ποσοστό θανάτων νέων ανθρώπων από αυτά εξωφρενικό. Ως μαγκιά θεωρείται ο ετσιθελισμός, το τατουάζ, το τσιγάρο, τα ναρκωτικά. Απουσιάζει η ευγένεια, η σοβαρότητα, η ευθύνη.
Ο τουρισμός αδιαμφισβήτητα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά που στηρίζεται η ελληνική οικονομία. Δεν μπορεί όμως ο ρομαντικός περιηγητισμός να έχει αντικατασταθεί από τον κτηνώδη τουρισμό. Τον τουρίστα που αποζητάει τα τέσσερα -S- (Sea, Sun, Sand, Sex). «Προϊόν» μιας χώρας αποτελεί και η παιδεία τού τόπου που την προσφέρει. Όχι μόνο ως φαινόμενο ιστορικό αλλά ως πρόταση. Και όποια πρόταση με τόσα και τέτοια φαινόμενα συνωστισμού εν μέσω πανδημίας φαίνεται κακόγουστη.