Τα προσωπεία δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατία...

Η προεκλογική περίοδος λιγοστεύει και η 26η Μαΐου πλησιάζει. Το κυνήγι των εντυπώσεων έχει ξεκινήσει για τα καλά με τα συνθήματα πλέον να έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στα αναφωνητά και στους πρωτογωνισμούς. Παντελής έλλειψη επιχειρημάτων. Ο πολιτικός διάλογος στη χώρα έχει να κάνει με το εάν ο πατέρας τού Τσίπρα ανέλαβε έργα επί χούντας και το εάν η οικογένεια Μητσοτάκη πλούτισε από την πολιτική ενασχόλησή της. Βεβαίως, όλα αυτά με την ατμόσφαιρα στο Μάτι να μυρίζει ακόμη καμένη ανθρώπινη σάρκα. Ακόμη περιμένουν εκατόν δύο ψυχές δικαίωση σ' ένα τοπίο καρβουνιασμένο και ζοφερό.

Κάτω απ' όλα τα αποκαΐδια ίσως να βρει κάποιος έστω στάχτες τού πολιτικού προγράμματος του εκάστοτε κόμματος. Δεν έχει ακούσει κανείς για τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος, για τις κοινωνικές παθογένειες, όπως είναι η εγκληματικότητα, το ψευδο-άσυλο στους δημόσιους πανεπιστημιακούς χώρους, το άρθρο 86 περί "ανευθυνότητας" των υπουργών, τα ναρκωτικά, ο σχολικός εκφοβισμός, η ανεργία.

Όλα θυσιάζονται στον βωμό των εντυπώσεων και των πυροτεχνημάτων που αυτά εξαπολύουν. Ακατάσχετη σκανδαλολογία, υπονοούμενα καταλήστευσης του δημοσίου χρήματος κι όχι κοινή συστράτευση για αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Παντού κυριαρχεί μια επιφανειακή ψηφοθηρία.

Η συζήτηση ακόμα και στη Βουλή έχει να κάνει με το ποιους πολιτικούς δωροδόκησε η Novartis και η Siemens και το ποιοι έκαναν διακοπές στα ακριβά κότερα εφοπλιστών τής "ελίτ". Θα ήθελα να ξέρω αλήθεια, ξανά ακούνε αυτές τις συζητήσεις στη Βουλή ή μήπως τα μαγνητοφωνάκια τα έχουν για να εκβιάζουν για τα θελήματά τους... αναρωτιέμαι.

Ποτέ δεν συζητήθηκε ένα συγκροτημένο πρόγραμμα διαφάνειας στη διοίκηση για να αποσοβηθούν τέτοια φαινόμενα.

Στο κυνήγι των εντυπώσεων όμως, αυτή η θεματολογία είναι που επηρεάζει. Τα κόμματα και οι αρχηγοί τους επενδύουν διαρκώς στα επικοινωνιακά επιτελεία για τον εξωραϊσμό τής «αυτικής επιχειρηματολογίας» τους. Δεν έχουμε ακούσει ακόμη προτάσεις επί τής ουσίας για τη σφοδρή επίθεση τής μετανάστευσης που λαμβάνει μέρα με τη μέρα επικίνδυνες διαστάσεις, αναδεικνύοντας ολοένα και περισσότερο την εσωτερική ψυχοπαθολογία τής "ελληνικής" ψυχοσύνθεσης και κουλτούρας. Αρκεί να δει κάποιος τα στοιχεία περί εκπόρνευσης και σωματεμπορίας. Δεν έχουμε ακούσει ακόμη κάτι για την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος, όταν οι προβλέψεις για το πληθυσμιακό μέλλον τής Ελλάδος είναι εξαιρετικά δυσοίωνες. Με βάση το χειρότερο σενάριο, ο πληθυσμός τής χώρας θα φτάσει τα 8,3 εκατομμύρια το 2050. Πιο μετριοπαθής πρόβλεψη κάνει λόγο για 8,8 εκατομμύρια. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για μια μείωση τουλάχιστον 2 εκατομμυρίων.

Όλα αυτά, φυσικά, έχουν υποχωρήσει μπροστά στις πελατειακές σχέσεις και στην ευνοιοκρατία κομματικών στελεχών και των ψηφοφόρων που σέρνουν για την εκλογή τους. Και μετά μη τους είδατε μέχρι να προκληθούν εκλογές.

Κι όλα αυτά με τον εγγυητή τού πολιτεύματος να είναι απλός θεατής των εξελίξεων και της ασταμάτητης ηθικολογίας.